Przypadek kliniczny nr 4 – Pokrycie mnogich recesji dziąseł przy dolnych zębach siecznych

Pokrycie mnogich recesji dziąseł przy dolnych zębach siecznych techniką zwertykalizowanego płata przesuniętego dokoronowo z przeszczepem podnabłonkowej tkanki łącznej. Recesje przy dolnych zębach siecznych często współwystępują z cienkim fenotypem dziąsła, bardzo wąską strefą tkanek skeratynizowanych i płytkim przedsionkiem. W związku z powyższym podejście chirurgiczne powinno uwzględniać korektę wszystkich wymienionych nieprawidłowości. Techniką chirurgiczną dedykowaną temu obszarowi jest zwertykalizowany płat z błony śluzowej wargi dolnej przesunięty dokoronowo. W tej technice płat preparowany jest jako split-full-split (płat dzielony w obszarze brodawek dziąsłowych, pełnej grubości aż do brzegu przedsionkowej blaszki kostnej, a następnie płat dzielony) w przypadku obecnej strefy skeratynizowanej lub jedynie jako split przy zębach, przy których brak jest strefy tkanek skeratynizowanych. Z powierzchni okostnej zlokalizowanej apikalnie w odniesieniu do dehiscencji kości usuwana jest tkanka podśluzowa wraz z przyczepami mięśni, dzięki czemu powstaje łoże dla przeszczepu podnabłonkowej tkanki łącznej. Odsłonięte powierzchnie korzeni zębów przygotowywane są mechanicznie i chemicznie za pomocą 24% EDTA i białek pochodnych macierzy szkliwa. SCTG pozycjonuje się przy wszystkich zębach siecznych na wysokości połączeń szkliwno-cementowych. Wertykalizację płata uzyskuje się za pomocą szwów okostnowych spozycjonowanych w obrębie apikalnych części cięć pionowych. Płat przesunięty dokoronowo powinien całkowicie pokrywać przeszczep tkanki łącznej. Szwy usuwane są po 14 dniach. Technika zwertykalizowanego płata przesuniętego dokoronowo pozwala uzyskać nie tylko optymalne efekty estetyczne, ale również przywraca właściwą głębokość przedsionka ułatwiając tym samym domową kontrolę płytki nazębnej.